Boegbeeld
Ik krijg het al warm als ik aan de rest van de week denk, nog meer zon en hitte en dan ook nog zwetende fietsers over onze Groene Kruisweg. Toen Pelleboer nog over het weer ging had je deze ellende niet, die was de wolken de baas.
Voor mensen met een hoog recreatiegehalte is het natuurlijk prachtig weer, lekker bakken en sudderen onder die koperen ploert en wellicht de maandag er achteraan knopen vanwege een ziekmelding ten gevolge van verbrande schouders of andere lichaamsdelen. Ik heb inmiddels onze airco getest en ben er klaar voor, voor mij hoeft die hitte niet zo, al kan ik een vriendelijk zonnetje wel waarderen. En zo zijn er veel mensen die net als ik wat mankementjes hebben die er voor zorgen dat je stil valt boven de 25 graden.
Maar goed, ik ploeter er wel weer doorheen want wat komt dat komt. We zijn begonnen met het verkassen van mijn werkplek naar een verdieping hoger, als het gereed is doe ik het ‘krantenwerk’ daarvandaan.
Het is straks tevens een audio-video ruimte waar ik opnamen van beeld en geluid kan maken en mijn enorme geluidsarchief (vanaf de zestiger- zeventiger jaren) eens kan filteren en opknappen voor het nageslacht. Maar goed dat ik Jootje heb, die is heel wat mans, maar ja, ze draagt mijn achternaam, dus logisch natuurlijk. Ze zeult en rukt aan alles wat los of vast zit en is met potten verf in de weer om alles wat niet wit is wit te maken, want wit maakt het helderder zegt ze.
Tja, dus hoogste tijd om buiten te gaan roken of bij de afzuigkap, hoewel stoppen misschien beter is, maar ja, dat is ondertussen een utopie geworden, hoewel, je weet maar nooit, misschien komt er ooit een goed werkende oplossing.
Hoogvliet staat ondertussen weer bol van de activiteiten, er was van alles de laatste weken en komend weekend komen de wielrenners voorbij van de Tour de France. In 2010 kwamen ze ook voorbij en ik heb daar toen veel foto’s van gemaakt.
Dat was nog een hele sport want als je knopje op je camera wat te traag ging had je alleen een lege weg op de kiek, zo snel fietsen die malloten! Maar het was het waard, twee uur wachten voor 15 seconden voorbij vliegende fietsen was toch wel de ultieme beloning voor je mateloze geduld.
Jammer dat onze Annie Ras het deze keer niet van dichtbij kan zien, ze is al een poosje kwakkelend met haar gezondheid en vertoeft in een verpleeghuis, alwaar ze gelukkig weer wat opknapt. Annie is het boegbeeld van de Hoogvlietse vrijwilligers, ze was ondanks haar hoge leeftijd de dappere en kordate dame die verlegen werd bij een compliment en venijnig als je iets negatiefs over Hoogvliet zei. Gelukkig krijgt ze veel respons van mensen die haar kennen, ze is niet vergeten. Zelf heb ik haar nog niet kunnen bezoeken, maar dat heeft een oorzaak en met mijn eigen gestel te maken, ik ga haar op een andere manier verrassen, want dat heeft ze verdiend.
Het mooiste nieuws deze week was dat Esther, het meisje dat kanker had en weer genezen is, vorige week zelf de Kika run van 10 kilometer heeft gelopen, in het team dat een paar jaar geleden naar haar vernoemd werd; ‘Team Essie’. Het team ging er fanatiek tegenaan en wist wederom voor het goede doel, de KIKA run, de broodnodige centjes binnen te halen, chapeau!
En zo zien we dat Hoogvliet groot is maar soms nog groter kan zijn!
Reacties: jk@ hoogvliet.org
