De pen is scherp
Wat moet je schrijven nu vorige week de wereld in brand stond en iedereen schrok van wat mensen elkaar kunnen aandoen?
Ik heb me afgevraagd of ik wel zal gaan schrijven over de gebeurtenissen in de wereld en in het bijzonder die in Frankrijk. Is het er over schrijven niet feitelijk meeliften op de aandacht die deze vreselijke gebeurtenissen trekken?
Misschien raar, maar mijn gedachten gingen ook uit naar de jaren waarin Vietnam dagelijks nieuws was en Donovan het nummer ‘Universal Soldier’ zong.
Elk geloof, elk ongeloof, jong oud en van welke nationaliteit dan ook werd verdedigd of aangevallen, de onzin ten top.
Maakt het uit wat je gelooft of niet gelooft, we zijn op een wereld die we hebben gekregen en waar we wat mee mogen doen, dat is een gunst, recht en misschien wel een plicht. Als bewoners van deze aarde zijn we lotgenoten, een grote familie die hier mag ademen en ontwikkelen en vooral elkaar moet helpen en respecteren, samen kun je het mooi maken.
Wie wil niet in een vertrouwde omgeving en huis wonen, wie wil niet voldoende eten en drinken, wie wil geen vrede? Het is enorm triest dat er mensen zijn die vrede kennelijk vies vinden, jammer, hopelijk gaan we dat ooit eens beter aanpakken.
En ja, de pen is scherper dan het zwaard, dat is al eeuwen zo, met het zwaard kun je steken, maar met woorden kun je complete oorlogen voeren of ze beslechten. Wel is het zo dat je de pen net als het broodmes ook kunt gebruiken voor dingen waar ze niet voor bedoeld waren, mensen verwonden of kwetsen.
Ik zie de vele pamfletten in Parijs, de vlaggende menigte, de mooie toespraken en de verdrietige achterblijvers, zou dat indruk maken op mensen die bereid zijn levens te nemen om hun gelijk te krijgen?
Toch hoop ik dat het gaat werken, dat men het zwaard neerlegt en de spade oppakt. Want er is nog veel te doen op deze aarde, heel veel, vooral mooie dingen en ook dingen die het leed voor velen kunnen verzachten of wegnemen.
Laten we energie steken in het aanleggen van watervoorzieningen in droge gebieden, laten we harder gaan werken aan medicijnen om ziekten te bestrijden en laten we vooral gaan werken aan systemen en middelen om de armoe voor iedereen weg te nemen.
Natuurlijk allemaal even rijk gaat ook niet werken, dan komen er vanzelf weer mensen die rijker willen zijn, maar rijk worden kan ook zonder armen armer te maken.
Maar helaas, wij mensen zijn niet in staat gebleken om het iedereen naar de zin te maken, eigenlijk zijn we toe aan een Goddelijke inmenging, maar ja, welke?
En wat nou als er geen God is? Ik ben bang dat dan iedereen zijn eigen God creëert, zelfs de atheïst zal daar aan mee gaan doen, zijn we dan blij?
Jan Koopmans, reacties: jk@ hoogvliet.org
