Te paard!
Even was Hoogvliet weer zoals het moet zijn, samen genieten van dingen die echt Hoogvliets zijn. Een prachtig feest afgelopen weekend, een enorm mooi sportgebeuren voor alle type mensen, van rolstoelers tot dikke banden en van wandelaars tot renners te voet of op de fiets. En een afsluiting waar zelfs de maan bij glimlachte.
Park De Heerlijkheid deed zijn of haar naam eer aan, en werd een heerlijke plek om te genieten van bakken vol zoete noten, met lawines van majestueuze klanken uit instrumenten en kelen. Zelfs de appendages en sissende leidingen van de gele schelp waren niet meer te horen, Hoogvliet leeft weer! Een heel groot compliment voor de organisatoren, chapeau!
En we zijn er nog niet, er komt nog veel meer. Binnenkort de toer naar Frankrijk, die komt dwars door Hoogvliet gedenderd en knalt via de brug der zuchten de eilanden op, hoe mooi kan het zijn? Maar goed dat Hoogvliet er al jaren is, want zonder zouden de renners vanaf de Dorpsweg in de bagger moeten rijden om per pontje over te varen naar het eiland, waar de plaatsen om de zoveel tijd van naam veranderen. Het moge duidelijk zijn, zonder Hoogvliet geen vertier en goed inkomen voor de grote eters aan het eind van de Groene Kruisweg.
Mooi in Hoogvliet is dat je op grote festivals veel van de medebezoekers kent, je komt altijd wel een buurman, kennis of familielid tegen, we zijn hier onder ons. Dat is elders wel anders, daar kom je uitsluitend onbekenden tegen die je aankijken of je van Mars komt. Onlangs hadden we de taptoe en ook daarin was Hoogvliet jarenlang de beste plek om te zijn voor de muzikanten, ze sloegen elkaar met trompetten en trommels om de oren om als eerste op de genodigden lijst te komen.
Onze woonplaats had een grote naam op het gebied van taptoes. Jammer genoeg is dat wat minder geworden door het wegvallen van het Rijkeeplein en vooral door de krankzinnige beperkingen op de subsidie, die stroomt nu naar onzinnige dingen als luchtsingels en verbouwingen van pompeuze raadszalen etc. Ik zeg het nog maar een keer; Hoogvliet is zo gek nog niet. Zwarte handen, geheime ridders, vrijheidsstrijders, politicus, blah blah’s en opstandige bewoners hebben het tij nog niet kunnen keren, ik zeg ‘nog niet’, want er borrelt iets, wat is me nog niet duidelijk, maar het zal me niet verbazen als ooit weer een deerntje te paard, getooid met de Hoogvlietse vlag, ter Coolsingel draaft om de handschoen te werpen.
Hoogvliet heeft een Jan de bakker, Koetsveld de visboer, Hoornweg de schilder, een tramhuis, een dorpskerkje, een kinderboerderij, overal kunstwerken, een woonfallus, een miereneter, een ruig bos, een Heerlijkheid, een Middenbaan Noord en Zuid, een Aveling en een stuk van de langste weg van Nederland, de Groene Kruisweg. Maar ook mist ons durpje sinds de grabbel van maart 2014 het een en ander. Buurt- en clubhuizen hebben het moeilijk gekregen, verenigingen gaan stuk op huurprijzen en aankloppen voor een vergunning of iets dergelijks kost je een uur reizen en maanden wachten.
Hoogvliet heeft heel veel, al is er sinds de grote happers kwamen ook veel naar de haaien gegaan, dat is jammer, maar het blijft voor mij toch Hoogvliet boppe!
Reacties: jk@ hoogvliet.org
