Zelfbestuur
Het was vorige week de week van de FIFA, de vierdaagse en van het noodweer dat uiteindelijk gewoon een buitje bleek.
Over de FIFA ga ik het niet hebben, ten eerste heb ik totaal niks met voetbal en nog minder met Blatter, de voormalige bigbons van de FIFA. Dat noodweer was andere koek, we hadden ons er helemaal op ingesteld.
Onze oude partytent was een beetje lek en gammel, dus werd het tijd ons zomer juweeltje te vervangen. Maar ja, deze bleef op de dag des onheil ingepakt staan in de schuur, want met die enorme voorspelde woeiwinden in aantocht zou het de kat op het spek binden worden. Maar een dag na de uitgebleven storm werd het gevaarte uit de vele dozen gehaald en zouden we hem gaan opbouwen.
Natuurlijk leek het me vanzelfsprekend dat ik daarbij het voortouw zou nemen, ik ben toch uiteindelijk hier de techneut! Wie schetst mijn verbazing toen mijn vrouw mij vrij dringend opdracht gaf om vooral niet mee te helpen, ze doet de tent liever samen opbouwen met zoonlief. Ik zwaar in de depressie want o, jee, komt dat wel goed, zonder mijn expertise? Ik kreeg er geen speld tussen, ik moest me er niet mee bemoeien, is dat wat dan!
Ze, mijn Jootje dus, vond dat ik te snel ga mopperen als het niet goed gaat en mijn zoon dacht er net zo over, en dat is dan je familie. Maar om toch nog wat bij te dragen besloot ik om het opbouwen door deze amateurs vast te leggen op video.
Hiertoe had ik een camera met interval geïnstalleerd aan een boom zodat we later in een paar minuten de hele opbouw konden terugkijken, dat is toch gewoon leuk? Nou, niet dus. Hoewel die camera echt heel veel kan, de nieuwste technieken zitten er in verwerkt en de resultaten zijn meer dan verbluffend, maar,.. je moet hem wel even aanzetten.
Laat ik nou door alle heisa en afleiding van die twee amateurbouwers zo van het padje zijn geraakt dat ik nou net dat ene schakelaartje vergat aan te zetten, dit is duidelijk hun schuld natuurlijk. Maar goed, de afbouw heb ik wel meegeholpen, het licht zit er weer in, de radio doet het en de tafel met kunstbloemen, terwijl we een tuin vol hebben met echte, staat er ook weer fier te zijn en twee asbakken maken het helemaal compleet.
Laat de zomer maar komen, niet té warm natuurlijk want dat kan ik niet hebben, dan is de lucht te dik en zweet ik me een otter.
Tja, en dan die avondvierdaagse, het werd weer een prachtig gebeuren waar zomaar even ruim 900 mensen aan mee deden, fantastisch voor ons durp toch? De paden op, de lanen in, heerlijk al die lopende mensen, wel jammer ik dat niet aankan, maar wie weet komt dat ooit weer.
Ook de avondvierdaagse had wat hinder van het voorspelde noodweer, dat gelukkig voor hen hoofdzakelijk bestond uit alleen maar een flinke regenbui, nou ja ‘gelukkig?’ Wat ik nou zo ontzettend leuk en ‘dorps’ vind is dat er zoveel gedaan is door het bedrijfsleven om het nog net wat leuker te maken, een ijsje hier, een appeltje daar en zelfs het watertje werd gratis uitgereikt, hoe mooi kan het zijn.
Als we nu ook nog even gaan strijden voor zelfbestuur, met of zonder zwarte hand, dan kunnen we weer zeggen: Hoogvliet is zo gek nog niet.
Reacties: jk@ hoogvliet.org
