Geloof het maar
De hele wereld draait om geloof, dat is niet nieuw, dat is al zo oud als de mensheid. Je zou kunnen zeggen dat mensen niet zonder hun geloof kunnen. Ook de ongelovige gelooft er heilig in dat er niks te geloven valt, dat zijn de sterkste gelovigen, zij zijn er van overtuigd dat er geen God is, zonder enig bewijs dat ze daar gelijk in hebben. Je zou al die geloofsstromingen kunnen zien als een reis met een schip, iedereen gebruikt zijn eigen schip, sloep, roeiboot of surfplank om allemaal via hun gekozen rivier, zee, omweg- of kortere route, op de plek te komen waar men wil zijn.
Alle geloven kijken feitelijk in dezelfde richting, ieder op z’n eigen wijze.
De Roomsen doen het met beelden en missen, de Protestant met een dominee en koor, de Gereformeerden met een hoedje en sommigen met mooie zwarte panty’s aan, de Pinkstergemeente doet het met zang, dans en halleluja, de Moslim met een minaret en kleedje, de Joden met een keppeltje en koosjer eten, de Baptisten met een duiksessie, de Jehova’s met schoenen en deuren en de fanatiekelingen met geweld, maar allen met de blik op God.
Het jammere is echter dat de weg er naar toe het probleem is, elk geloof denkt anders over de juiste weg, wat vreemd is, want welk boek over geloof je ook pakt, nergens worden wegen aangegeven, alleen maar waar je heen moet, niet hoe.
Zou God het wat uitmaken of je nou via de fiets en een TomTom tot hem bent gekomen of met een Bentley met chauffeur? Geeft een grote pompeuze kathedraal meer geloof aan dan dat piepkleine dorpskerkje in een gehucht van 500 mensen?
Ik denk het niet, het ‘kleine’ mensje, dat eenzaam op de rand van het bed een gebedje doet, zou zomaar meer kunnen geloven dan die hele berg opgesmukte notabelen, die goed zichtbaar voor iedereen, bankbiljetten in de collectezak van de kerk smijten.
Natuurlijk zijn er subjectieve richtlijnen in sommige geloven, die je vertellen wat je moet doen om een goede gelovige te zijn, maar anderzijds krijgt iedereen volgens de heilige geschriften tot de laatste dag de kans om zich te bekeren, dus ja, dan kun je je toch eerst gewoon uitleven en op de valreep snel nog een goedmakertje doen?
De vraag is natuurlijk of je dan een goed gevoel hebt, want bekeren is je afwenden van je foute gedrag, als je daar afstand van doet heb je het nog wel mee te slepen.
Gut wat ben ik weer bezig, ik lijk wel een dominee, maar ja, als zoon van een prediker mag dat toch wel een keer van u hoop ik?
Ieder gelooft op zijn of haar manier, de een doet het in een kerk, synagoge, moskee, Koninkrijkszaal of bedrand, de ander gewoon tussendoor, bij het dagelijks werk of vertier. Heel belangrijk bij al die geloven is dat u ook helemaal in uzelf gelooft en, als u die heeft, uw partner en kinderen.
Beter is om van alle mensen te houden, maar dat is vaak wat moeilijk. Wel zingen we massaal in stadions, zalen en zelfs bij Amstel live; ‘zij gelooft in mij’ maar wie zij is blijft onduidelijk, is dat nou je partner of je vriendin, zou geloven dan toch normaler zijn dan men denkt?
Jan Koopmans, reacties: jk@ hoogvliet.org
